12-8-1389
هرات باستان یکی از بزرگترین شاعران ، نویسندگان ، پژوهشگران ، محققان و مولاناشناسان خود را از دست داد .
به پیشواز مراسم چلهمین روز درگذشت استاد سعادت ملوک تابش ، استاد سخن درشهرهامبورگ آلمان.
هرات باستان یکی از بزرگترین شاعران ، نویسندگان ، پژوهشگران ، محققان و مولاناشناسان خود را از دست داد.
استاد سعادت ملوک تابش از یک سال به اینطرف از بیماری قلب رنج می برد.
به گفته دوستانش از جایی که ویزای ایران جهت تداوی برایش میسر نشد، استاد را برای تداوی به هند بردند. استاد تابش بتاریخ روز چهار شنبه 7 میزان در بیمارستانی در هند قبل از عمل جراحی در گذشت و روز جمعه 9 میزان 89 پیگر مطهرش به فرودگاه هرات منتقل گردید.
یکی از دوستان با وفا و قدیمی استاد تابش ، استاد عزیز آقای برات علی فدایی که بیش از85 سال سن دارد و هنوز شعر می سراید شمع محفل این مراسم بود.
دو روز قبل از آنکه پیکر این استاد عزیز از هند به هرات منتقل شود، صد ها نفر از دوستان و فرهنگیان دسته ، دسته در منزلش جمع می شدند و با غم و اندوه بیکران از او و کارهای ارزشمند او در ساحه شعر و عرفان و پند و اندرزهایش سخن می گفتند و منتظر رفتن به فرودگاه هرات بودند.
بالاخره پیکراستاد سعادت ملوک تابش بر شانه صد ها نفر از مردم هرات به خصوص فرهنگیان این شهر از فرودگاه هرات به منزلش که آموزشگاه شعر و ادب و عرفان بود منتقل گردید.
خبر درگشت استاد تابش لرزه برجان و دل جامعه فرهنگی هرات وارد آورد و همه را غمگین و متاثر ساخت.
شماری از روزنامه های افغانستان به خصوص اطلاعیه وزارت اطلاعات و فرهنگ و همه روز نامه ها ، تلویزیون ها و رادیو های خصوصی هرات مرگ نا بهنگام استاد سعادت ملوک تابش ، زند گی نامه اش و تلاش های او را در عرصه علم و فرهنگ در هرات و همچنین در هجرت منعکس نمودند.
در روز های 11 و12 میزان مراسم فاتحه در یکی از مساجد بزرگ هرات بر گزار شد که در آن هزاران نفر دسته ، دسته به جمعیت عزادران می پیوستند.والی ولایت هرات و اکثریت مامورین عالی رتبه نظامی و ملکی ولایت هرات در این مراسم اشتراک داشتند.
روز سوم فاتحه بر خلاف رواج معمول که تعدای را برای صرف غذا دعوت می کردند از ساعت 10 صبح تا ساعت یک بعد از ظهر صد ها نفر که بیشتر شان شهروندان نسبتا غریب هرات بودند برای صرف غذا بدون دعوت نامه دسته دسته سر سفره غذا جمع می شدند و به روح آن مرحوم طلب مغفرت می کردند.
به گفته یکی از نزدیکان شادروان استاد تابش مصارف این مراسم را دوستان و ارادتمندان استاد به عهده گرفته بودند.
بمناسبت بیستمین روز در گذشت استاد سعادت ملوک تابش مراسم با شکوهی از طرف ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت هرات و دوستان مرحوم تابش در حوض چهارسوق که زمانی ذخیره گاه آب محل قدیمی خواجه عبدالله مصری بود و اینک به شکل موزیم در آمده است ، به گرداندگی روح الامین امینی شاعر جوان هرات و خوانش اشعار استاد برات علی فدایی و دیگر دوستان و شاگردان استاد تابش تا نیمه های شب ادامه داشت که در آن بیش از 400 نفراشتراک نموده بودند.
استاد سعادت ملوک تابش فرزند محمد مهدی احمدیان درسال 1330 خورشیدی درهرات متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در لیسه جامی و سلطان غیاث الدین غوری به پایان رساند. او درسال 1353 از رشته ادبیات فارسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی به درجه عالی از دانشگاه کابل فارغ التحصیل گردید و مدتی در لیسه حبیبیه کابل به عنوان آموزگار شروع به کار نمود و زمانی به عنوان مدیر انجمن های علوم دینی ، اجتماعی ، فلسفه و زبان ایفای وظیفه نمود.
در زمان حکومت خلقی ها مدتی به زندان افتاد و ازسال 1367 از کارهای سیاسی خود را کنار کشید و مشغول کارهای تحقیقاتی شد.حلقات درسی استاد تابش از بزرگترین جلسات آموزشی بود که کمتر نظیر آنرا می توان در افغانستان یافت.
او درسال 2002 یا اندکی جلوتر، از شهر مشهد که در هجرت بسر می برد وارد هرات شد. او در مشهد نیز جلسات هفته وار برای آموزش شعر ، مولانا و بیدل شناسی تلاش می کرد و دوستان زیادی دور او جمع می شدند.
استاد تابش با آماده بودن شرایط تدریس در هرات با انرژی بیشتر به جلسات شعری ( و نقد شعر ) حلقه مولانا شناسی می پرداخت نه تنها شاعران و دوستدان شعر دور او جمع می شدند بلکه خوشنویسان و هنرمندان هنر میناتوری و نقاشی های تجسمی نیز در جلسات او شرکت می جستند.
در حقیقت منزل او در هرات به عنوان هنرستان شعر ادب و نقاشی در میان فرهنگیان هرات شهرت یافته بود و روز به روز به تعداد علاقمندان شعر و ادب در جلسات هفت وار او که معمولا روز های جمعه بود افزایش می یافت حتی از شهر های مجاور و دور دست هرات به جلسات درسی او شرکت می کردند.
کار های علمی و هنری استاد تابش عبارت اند از:
استعمار شوروی درافغانستان ،
چرا شوروی به افغانستان حمله کرد ،
سروده محاجر،
مجموعه شعر دو راهی ،
جامعه شناسی ،
لحظه های طلوع ،
حماسه انتظار ،
نگاهی به افغانستان امروز
و ده ها اثر دیگر می باشد که به چاپ رسیده است.
استاد تابش یکی از پیشکسوتان شعر معاصر در دهه پنجاه و شصت در افغانستان می باشد که از طریق گویته انستتیوت معرفی و اشعارش به زبان المانی ترجمه شده است.
دوران هجرت این شاعر و نویسنده و محقق پر تلاش پر از درخشش های خاص علمی و ادبی می باشد و فعالت های ایشان در زمان هجرت آینه تمام نمای علاقه و وابستگی شان به اسلام و میهن بوده است.
استاد تابش درهشت سال گذشته در هرات مجمعوعه فرهنگی را در زمینه ادبیات فارسی در انجمن ناظم هروی که سابق طولانی دارد مجددآ ایجاد نمود که می توان آن را در سطح کشور بی نظیر دانست.
اينحانب نیز چندین بار در جلسات استاد تابش شرکت نموده فیلم های زیادی در رابطه با نقد شعر در حضور شاعران چون ظاهر رستمی ، آصف رحمانی ، نظام الدین شکوهی ، علیشاه حکیمی و دیگر شاعران را تهیه نمودم. همچنین تابلوهای خوشنویسی آقای انوری که پس از در گذشت خطاط شهیر هرات مرحوم استاد حاج امین الله پیرزاد که یکی از پیشکسوتان خط کوفی ونستعليق می باشد در منزل استاد تابش دیوار های منزل استاد را مذین نموده بود.
استاد تابش شیوه زیبایی را برای جمع شدن دوستاران شعر و عرفان در منزلش به خرج داده بود که تعدای از شاعران جوان دختر نیز در حضورش شرفیاب می شدند و از فصاحت و بلاغت سخن استاد بهره می گرفتند که با کمال تاسف این چراغ که درنوع خود بی نظیر بود خاموش شد.
چلهمین روز در گذشت استاد سعادت ملوک تابش از طرف انجمن دوستاران سخن و کانون فرهنگی افغانستان آلمان در شهر برلین به روز شنبه 6 نوامبر برگزار خواهد شد.
نهاد های فرهنگی هرات در باره مرگ استاد چنین نوشتند : مرگ استاد نه غمیست که در باور مان بگنجد و نه سنگینی است که شانه هایمان تحمل آنرا بنماید.
نگاه هایمان هر صبح روز جمعه بی تابانه در شتیاق دیدار او در سکوی چشم مان می نشست ، تا جان ما رایحه معنویت او را احساس نماید ، دیگر این تشنه کامان سرگردان بر کدام برکدام استاد روی آوند و ار زلال کدام دیدار سیراب گردند دیگر غم های نا گفته خود را در گوش کدام سنگ صبور به نجوا بنشانیم و برای بیرون شد از این بن بست های نا امیدی دست رهگشاهی کی را به یاری بگیریم. در جای دیگر آمده است : مرگ استاد گرانمایه سعادت ملوک تابش قامت ما را شکستاند و استواری ما را متزلزل ساخت امروز مائیم تنها و با زانوهای خسته در بغل گرفته که نه نخلی به بلندی های او تا خود را بتوانیم استوار سازیم و نه انگیزه ای تا ما را برانگیزد.
آخر چگونه به خود بقبولانیم که همین چند روز پیش پیکر معطر او را همراه با قلب های سوگوار خود به دست ناشکیبی ها سپردیم و بر خاک سرد گذاشتیم و خود با دستان لرزان و خالی از گورستان به سوی بازار زندگی شدیم.
خزان به نیمه نرسیده بود که خورشید عمرش در اقیانوس ابدیت فرو رفت اینک مرثیه ساز چشمانی هستیم که از لذت دیدار اش محرومند و در غم فراغش بارانی .
جامعه علمی هرات باستان دیگر بار استاد بی همتایی را از دست داد که مظهر دانش اندوزی فرهیختگی انسان دوستی آزادگی و استقلال فکری بود و تمامی لحظات عمر پر برکتش را صرف پژوهش نمود.
دانشمندی که جز به علم نمیاندیشید بی شک ارتحال غمبار این استاد متعهد که بسیاری از استادان این مرز بوم در محضر ایشان به کسب علم پرداخته اند ضایعه ای جبران نا پیذیر را به پیکر جامعه علمی و فرهنگی کشور وارد ساخت.
یادش گرامی باد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر