باز هم وعده ای که آمریکایی ها به آن عمل نمی کنند
به نقل از شبکه اطلاع رسانی افغانستان
۱۳۹۱/۷/۲۱
قرار بر این بود تا نظامیان خارجی گروه هایی را تحت عنوان تیم‌های بازسازی ولایتی ایجاد نمایند و به جای عملیات نظامی به بازسازی مناطق جنگ زده بپردازند، اما اکنون از این تعهد هم سر باز زده اند و عملیات احداث مکاتب و ساخت سرک ها را متوقف کرده اند
به گزارش بخش سیاسی شبکه اطلاع رسانی افغانستان ( afghanpaper )، همزمان با خروج نظامیان خارجی از کشور ما، ارتش آمریکا پروژه‌های بازسازی از جمله احداث مکاتب و ساخت سرکها را متوقف کرد.
گزارشات رسیده از ولایات مختلف حاکی از آن است که ارتش آمریکا برنامه بازسازی افغانستان را که بر اساس آن سالانه صدها میلیون دالر در کشور ما هزینه می‌شد، متوقف کرده است.
قرار بر این بود تا نظامیان خارجی گروه‌هایی را تحت عنوان تیم‌های بازسازی ولایتی ایجاد نمایند و به جای عملیات نظامی به بازسازی مناطق جنگ زده بپردازند، اما اکنون از این تعهد هم سر باز زده اند و عملیات احداث مکاتب و ساخت سرکها را متوقف کرده اند.
ارتش آمریکا در حالی برنامه های بازسازی خود را پیش از سال 2014متوقف کرده است که پیش از این مقامات آمریکایی تأکید کرده بودند که به تدریج نقش رزمی خود را در افغانستان به نقش غیرنظامی و بازسازی کشور تغییر خواهند داد.
تاکنون مقامات و مسئولان ولایت‌های تخار، سرپل، بلخ، غزنی، هلمند و فاریاب بارها از نحوه فعالیت تیم‌های بازسازی نظامیان خارجی انتقاد کرده‌اند.عدم توجه تیم‌های بازسازی نظامیان خارجی به اولویت‌های بازسازی ولایت‌ها، واگذاری پروژه‌های بازسازی به پیمانکاران غیرمتخصص و کم‌کاری تیم‌های بازسازی ولایتی، از دلایل انتقاد این مقامات از تیم‌های بازسازی خارجی است.
برخی از کارشناسان مسائل سیاسی بر این باورند که آمریکایی ها بعد از گذشت یازده سال هنوز شناخت حتی نسبی از وضعیت فرهنگی، مذهبی، قومی و اولیتهای بازسازی کشور ما ندارند و نمی دانند که کدام کار را کی، کجا و چگونه انجام دهند.
آنها در این سالهای اخیر بارها با احساسات مذهبی و قومی مردم ما بازی کرده اند. به عمد یا غیر عمدی تمام مسائل فرهنگ اسلامی و ملی ما را آماج حملات غربی خود قرار دادند تا برهنگی فرهنگی را برای افغانستان به ارمغان بیاورند. اگر برنامه بازسازی هم انجام دادند بسته به سلایق شخصی و برای پیشبرد اهداف خود بوده است.
علاوه بر اینکه نبود هماهنگی میان نیروهای افغانستانی و خارجی در این یازده سال، یکی از ضعف آشکار غرب در افغانستان بوده که باعث ادامه بحران و اختلافات گردیده، باید گفت: معمولا غربیها هر جایی را که اعمار کرده اند به سفارش متنفذین تحت امرشان بوده است. یعنی دقیقا آن مناطقی بازسازی شده اند که اشخاص مشخصی خواسته اند.
در حالیکه براساس ماده ششم قانون اساسي دولت موظف به ايجاد يك جامعه مرفه و مترقي براساس عدالت اجتماعي، حفظ كرامت انساني، ... برابري بين همه اقوام و قبايل وانكشاف متوازن در همه مناطق كشور می باشد، اما این مهم در یک دهه گذشته در افغانستان چندان مورد توجه نبوده است.
شایسته آن بود که دولتمردان محترم به دور از دغدغه های قومی، حزبی و زبانی برای انکشاف و توسعه متوازن کشور مطابق با نص صریح قانون اساسی کشور اقدام می نمودند. زیرا برای برون رفت از چالش ها و مهار بحران جنگ و فقر در کشور تنها با این رویکرد می توان موفق بود و وحدت و اقتدار ملی را ضامن شد.
اما تاسف اینجاست که اکنون همین پروژه های ناعادلانه بازسازی در افغانستان نیز قرار است نیمه کاره رها شده و بصورت ناتمام باقی بماند چرا که کار این پروژه ها از برنامه تعیین شده بسیار عقب‌تر است و تا روز خروج آخرین سرباز آمریکایی در سال ۲۰۱۴ از کشور هم تمام نخواهد شد.
بهانه آمریکایی ها برای اجرایی نکردن این تعهدشان هم این است که اولا دولت افغانستان پول کافی و مهارت های مورد نیاز برای ادامه بسیاری از این پروژه ها را در اختیار ندارد. ثانیا مدعی اند پولی که قرار بود هزینه ایجاد زیر ساخت‌ها در افغانستان شود، برای مبارزه با شورشیان استفاده شده است.
تا امروز نگران آن بودیم که کمک های جهانی در افغانستان توسط حلقات خاص و در راستای منافع گروهی و قومی خاص حیف و میل می شود اما اینک نگرانی عمده از ناتمام ماندن پروژه های بازسازی در کشور است.
به هر حال نظر بسیاری از آگاهان بر این است که آمریکا فارغ از همه درآمدهایی که از کشور ما دارد، تمام تلاش خود را به کار می برد تا هزینه های خود را در افغانستان کاهش دهد.
گزارشات رسیده از ولایات مختلف حاکی از آن است که ارتش آمریکا برنامه بازسازی افغانستان را که بر اساس آن سالانه صدها میلیون دالر در کشور ما هزینه می‌شد، متوقف کرده است.
قرار بر این بود تا نظامیان خارجی گروه‌هایی را تحت عنوان تیم‌های بازسازی ولایتی ایجاد نمایند و به جای عملیات نظامی به بازسازی مناطق جنگ زده بپردازند، اما اکنون از این تعهد هم سر باز زده اند و عملیات احداث مکاتب و ساخت سرکها را متوقف کرده اند.
ارتش آمریکا در حالی برنامه های بازسازی خود را پیش از سال 2014متوقف کرده است که پیش از این مقامات آمریکایی تأکید کرده بودند که به تدریج نقش رزمی خود را در افغانستان به نقش غیرنظامی و بازسازی کشور تغییر خواهند داد.
تاکنون مقامات و مسئولان ولایت‌های تخار، سرپل، بلخ، غزنی، هلمند و فاریاب بارها از نحوه فعالیت تیم‌های بازسازی نظامیان خارجی انتقاد کرده‌اند.عدم توجه تیم‌های بازسازی نظامیان خارجی به اولویت‌های بازسازی ولایت‌ها، واگذاری پروژه‌های بازسازی به پیمانکاران غیرمتخصص و کم‌کاری تیم‌های بازسازی ولایتی، از دلایل انتقاد این مقامات از تیم‌های بازسازی خارجی است.
برخی از کارشناسان مسائل سیاسی بر این باورند که آمریکایی ها بعد از گذشت یازده سال هنوز شناخت حتی نسبی از وضعیت فرهنگی، مذهبی، قومی و اولیتهای بازسازی کشور ما ندارند و نمی دانند که کدام کار را کی، کجا و چگونه انجام دهند.
آنها در این سالهای اخیر بارها با احساسات مذهبی و قومی مردم ما بازی کرده اند. به عمد یا غیر عمدی تمام مسائل فرهنگ اسلامی و ملی ما را آماج حملات غربی خود قرار دادند تا برهنگی فرهنگی را برای افغانستان به ارمغان بیاورند. اگر برنامه بازسازی هم انجام دادند بسته به سلایق شخصی و برای پیشبرد اهداف خود بوده است.
علاوه بر اینکه نبود هماهنگی میان نیروهای افغانستانی و خارجی در این یازده سال، یکی از ضعف آشکار غرب در افغانستان بوده که باعث ادامه بحران و اختلافات گردیده، باید گفت: معمولا غربیها هر جایی را که اعمار کرده اند به سفارش متنفذین تحت امرشان بوده است. یعنی دقیقا آن مناطقی بازسازی شده اند که اشخاص مشخصی خواسته اند.
در حالیکه براساس ماده ششم قانون اساسي دولت موظف به ايجاد يك جامعه مرفه و مترقي براساس عدالت اجتماعي، حفظ كرامت انساني، ... برابري بين همه اقوام و قبايل وانكشاف متوازن در همه مناطق كشور می باشد، اما این مهم در یک دهه گذشته در افغانستان چندان مورد توجه نبوده است.
شایسته آن بود که دولتمردان محترم به دور از دغدغه های قومی، حزبی و زبانی برای انکشاف و توسعه متوازن کشور مطابق با نص صریح قانون اساسی کشور اقدام می نمودند. زیرا برای برون رفت از چالش ها و مهار بحران جنگ و فقر در کشور تنها با این رویکرد می توان موفق بود و وحدت و اقتدار ملی را ضامن شد.
اما تاسف اینجاست که اکنون همین پروژه های ناعادلانه بازسازی در افغانستان نیز قرار است نیمه کاره رها شده و بصورت ناتمام باقی بماند چرا که کار این پروژه ها از برنامه تعیین شده بسیار عقب‌تر است و تا روز خروج آخرین سرباز آمریکایی در سال ۲۰۱۴ از کشور هم تمام نخواهد شد.
بهانه آمریکایی ها برای اجرایی نکردن این تعهدشان هم این است که اولا دولت افغانستان پول کافی و مهارت های مورد نیاز برای ادامه بسیاری از این پروژه ها را در اختیار ندارد. ثانیا مدعی اند پولی که قرار بود هزینه ایجاد زیر ساخت‌ها در افغانستان شود، برای مبارزه با شورشیان استفاده شده است.
تا امروز نگران آن بودیم که کمک های جهانی در افغانستان توسط حلقات خاص و در راستای منافع گروهی و قومی خاص حیف و میل می شود اما اینک نگرانی عمده از ناتمام ماندن پروژه های بازسازی در کشور است.
به هر حال نظر بسیاری از آگاهان بر این است که آمریکا فارغ از همه درآمدهایی که از کشور ما دارد، تمام تلاش خود را به کار می برد تا هزینه های خود را در افغانستان کاهش دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر